Stel je voor dat je het leven als een tv-serie zou zien. Jij bent de hoofdrolspeler, je hebt de regie in handen, je schrijft je eigen script en speelt je eigen verhaal. Maar… wat gebeurt er als je plotseling in de rol van bijfiguur belandt? Geen strakke plotlijnen, geen spannende wendingen of vrolijke escapades –nee, gewoon een hoop verplichtingen en to-do-lijstjes.
Iedereen (nouja, mensen van mijn leeftijd ;-)) herinnert zich wel Helen Helmink uit Goede tijden Slechte tijden; de moeder van de familie die in de achtergrond hing, af en toe een opmerking maakte. Soms leek het wel alsof de enige reden waarom ze in beeld kwam, omdat ze toevallig de koffie kwam brengen of een verhaal over de buurvrouw vertelde en hoe ze haar geholpen had. Eerlijk! Hoe vaak kwam Helen nou echt met een epische wending in de storyline? Zag je haar ooit ontploffen van de energie en schaterlachend met een onderbroek op haar hoofd door het beeld dansen? Omdat ze nu toch weer iets geks had gezegd of gedaan?…. Neu….. ze was er wel, altijd, met haar no-nonsense houding en haar oplossingen voor de dagelijkse drama’s hielp ze veel mensen. Helen was de steun en toeverlaat voor iedereen – maar wie stond er eigenlijk voor Helen klaar? Ze loste altijd de problemen van anderen op, maar wie nam haar zorgen serieus? Ervaarde ze zelf eigenlijk wel genoeg plezier en voldoening in haar leven? Als het antwoord voor jou JA is, stop met het lezen van deze blog en ga lekker door met wat je doet. You go girl!
Herken je dat gevoel van altijd voor anderen klaarstaan, maar zelf niet echt het gevoel hebben dat je leeft? Het kan zo vermoeiend zijn…Je doet alles wat van je wordt verwacht: je zorgt voor de kinderen, je doet de boodschappen, je werkt hard, je probeert alles op te lossen voor iedereen – en dat doe je echt als de beste… Een hele mooie eigenschap en een super kracht als je het mij vraagt, maar ook één met een valkuiltje als het gaat om je eigen doelen en verlangens.
Misschien zet je je verplichtingen voor je werk, je familie of je vrienden altijd op de eerste plaats. Je zegt “ja” tegen alles wat wordt gevraagd, ook al heb je er geen zin in, haal je er weinig plezier uit of is het gewoon niet jouw manier. In plaats van de regisseur van je eigen verhaal te zijn, loop je rond als Helen die altijd klaarstaat om een handje te helpen, zich aanpast maar eigenlijk geen eigen plot heeft. Doe je dit te lang…dan kan dat weleens gaan wringen.
Hoe kom jij uit de schaduw van je eigen serie?
Herkenbaar? Dan heb ik goed nieuws voor je! Je hoeft geen Helen Helmink te blijven in je eigen leven! Thank God! Je mag een beetje Jessica toevoegen 🙂 – de zelfbewuste vrouw die haar eigen pad kiest en weet wat ze wil! Het enige wat je hoeft te doen is de regie terugnemen. De regie van jouw leven. Begin maar eens heel klein. Zeg gewoon eens een keer NEE. (kan niet, wil ik niet, geen tijd voor, geen zin in, gewoon NEE) thuis, op het werk, tegen vriendinnen. Soms betekent het simpelweg ‘nee’ zeggen tegen de overvolle agenda of de verwachtingen van anderen. Gewoon omdat jij dat nodig hebt. Stel weer eens wat grenzen want eh… waar zijn die ineens gebleven? Waar heb jij eigenlijk behoefte aan!? En neem de ruimte daarvoor, ook om af en toe gewoon niet te moeten en te doen wat JIJ voelt, wilt of leuk vindt. Kijk eens hoe dat is.
Jij hebt iedere dag en ieder moment de keuze om in de hoofdrol te stappen, de camera’s op je te richten en jouw koers te varen. Iedereen heeft die sprankelende zelfbewuste vrouw in zich! Laat haar weer eens wat vaker zien 🙂 En zelfs als je je af en toe een beetje als Helen voelt (laten we eerlijk zijn, we hebben allemaal wel eens dat moment dat we denken: “Waarom sta ik hier alweer een maaltijd in elkaar te flansen voor die (bonus)familie?”), dan kun je altijd weer terug naar je eigen script – jouw wensen, jouw regie en jouw leven.
Wat is de eerste stap die jij kunt zetten om de regie weer terug te nemen? Deel je gedachten hieronder of schrijf ze voor jezelf op.
#Dont(always)beHelen #wieruimtdevaatwasserin? #regieinhanden
Liefs,
